اندازه گيري و تخمین تبخير به آساني ميسر نيست و تنها با استفاده از روش¬هاي تجربي يا تعادل آب خاک در لايسيمتر، تبخير را می توان تعيين کرد. از طرف ديگر در مکان¬هایي که شرايط مزرعه استاندارد (تعریف شده در فائو 56) نباشد، اعمال تصحيح بر روي تبخير و تعرق محاسبه شده بر مبنای پارامترهاي فيزيکي مورد نياز است. يکي از اين شرايط وجود نمک در محلول خاک است که منجر به کاهش تبخير ميشود. هدف از اين مطالعه واسنجي مدل تجربي آيدين- اويگر، در يك خاک شور تحت مديريت¬هاي مختلف با آب شور برای شرایط خشك و نيمه خشك است. بدين منظور، سه تيمار مديريت تلفيقي آبياري با آب شور و شيرين (مخلوط، نيم در ميان و يك در ميان) در سه تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفي در نه لايسيمتر اجرا شد. نمونه برداري در يازده مرحله انجام گرفت و در فاصله بين دو نمونه برداري متوالي ميزان تبخير از خاک با استفاده از رابطه¬ی بیلان آب در خاک به دست آمد. از ميان اين يازده مجموعه داده تبخير مشاهده شده، هشت مجموعه به منظور واسنجي مدل و سه مجموعه براي اعتبارسنجي مدل¬هاي واسنجي شده، مورد استفاده قرار گرفتند. معنيدار بودن مدل¬هاي برازش شده از طريق تشکيل جدول تجزيه واريانس مورد بررسي قرار گرفت و پس از اطمينان از معنيدار بودن، اعتبارسنجي مدلهاي برازش شده از طريق ضرايب جرم مانده (CRM) و کارآيي مدل (EF) انجام شد. ضرایب CRM و EF در سه تیمار مخلوط، یک در میان و نیم در میان به ترتیب 39/0-، 34/0- و 39/0-؛ 28/0-، 14/0- و 18/0- به دست آمد. از این رو، در هر سه تيمار اعمال شده، مدل¬هاي برازش شده از کارآيي نسبتاَ خوبي براي پيشبيني تبخير در محدوده زماني مورد مطالعه و خاک مورد مطالعه برخوردارند.